In zijn archief vond J. Aafjes een krantenknipsel, waarvan de auteur niet bekend is, maar die meer dan twee maanden na de bevrijding eindelijk weer een boot in de Zaandamse haven had zien binnenlopen. Dat was een feestelijke gebeurtenis.
Voor de oorlog werden er behalve de rijstboten jaarlijks meer dan honderd houtboten in de haven van Zaandam gelost. Maar bij het uitbreken van de oorlog lag de houtinvoer dadelijk zo goed als stil. De coasters Wilpo en Ponza van de firma Pont deden nog een reisje, maar toen was het over. Wel werd nog hout aangevoerd op aken uit Delfzijl, waar nog wel boten binnenkwamen, maar de haven van Zaandam lag er maar kaal bij. Tot na de bevrijding op 9 juli 1945 de Zweedse boot Sigried Mathiesen in IJmuiden aankwam en enkele uren later Zaandam binnenvoer.
Op het Vissershop en in de Havenstraat werden de vlaggen uitgestoken. Honderden mensen stonden langs de kant te kijken naar de boot met de Zweedse vlag in top. Met een gevoel van dankbaarheid. Na vijf moeilijke jaren zouden er weer betere tijden komen. De schrijver van het stukje hees z'n driekleur en toen de bemanning van de Sigried doorhad wat er gaande was, werd het schip gepavoiseerd: "Wij hadden een fijne plaats op een sleepboot en konden het dus goed zien. Voor de boot uit ging een motordekschuit, waarop een muziekcorps gezeten was. Vele bekende melodieën werden gespeeld en niet te vergeten ons Volkslied. Zeer eigenaardig was wel dat het Zweedse volkslied niet gespeeld werd. Als vanouds ging het havenbootje naar de boot en de bemanning stapte aan boord."
De volgende dag bood de gemeente de bemanning een feestavond aan in de recreatiezaal van Verkade. De burgemeester memoreerde daarbij onder meer hoe Zweden ons volk geholpen had in de hongerwinter.
Sigried Mathiesen |
Text: Jan Aafjes
Beeldmateriaal: Archief Jan Aafjes |